Time to say goodbye
Blijf op de hoogte en volg Veerle
20 Juli 2014 | Suriname, Paramaribo
Lieve lieve vrienden en familie,
Mijn Suriname avontuur zit er bijna op.. En wat heb ik het er moeilijk mee zeg. Ik krijg vaak de vraag vanuit Nederland hoe ik het vind om straks weer naar huis te komen.. Maar het is allemaal zo dubbel.. Als ik denk aan lieve mama, papa & Karin, oma en mijn vrienden dan moet ik toegeven dat een sterk gevoel van gemis toeslaat.. Maar wanneer ik denk aan hetgeen wat ik hier allemaal achter moet laten vind ik dit nog moeilijker op dit moment. Dit komt mede doordat ik weet dat mijn liefde voor de mensen thuis oneindig groot is en dat ik weet dat ik weer in een warm nest thuis ga komen, maar ik dit... mijn leven in SU.. Nooit meer terug ga krijgen.. Slik..
Ik heb zoveel van SU mogen leren.. Wanneer ik denk aan SU komt het woord 'groei' bij mij sterk naar boven. Groei in alle opzichten. Groei, omdat SU een prachtig land is vol op in ontwikkeling en je steeds meer verbeteringen ziet.Groei, voor mij als pedagoog, om stage te hebben gelopen binnen deze cultuur en er toch in geslaagd ben een prachtige vertrouwensrelatie te hebben met de jongens van het kindertehuis. Waar ik ontzettend veel van heb heb mogen leren en zij hopelijk ook van mij. Groei, omdat mijn vriendengroep zo ontzettend gegroeid is hier. Ik heb zoveel lieve mensen ontmoet die een speciaal plekje in mijn hart hebben en hier voor altijd in zullen blijven.
Maar met name de groei van Veerle. Ik kan niet uitleggen wat in woorden wat voor groei Su voor mij persoonlijk heeft gebracht. De eerste maanden waren zwaar en hard. Volgens mij ben ik mezelf wel 10 keer tegen gekomen en dat was alle 10 keer even moeilijk om te erkennen. Maar wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Ik voel me sterker dan ooit, levenslustiger dan ooit en liefhebberder dan ooit. Ik heb leren accepteren wie ik ben en heb dit omarmd. Hierdoor houd ik meer ruimte over om mijn naasten lief te hebben en er voor hen te zijn. Dit is mijn ontzettend veel waard. Tevens geeft het mij meer ruimte om mijzelf nog meer te ontwikkelen, waar ik erg gierig naar ben geworden.
Ik kan de jungle ontzettend waarderen, waar ik geen iphone nodig heb om altijd maar in contact te moeten zijn met iedereen.. Ik kan genieten van de tevredenheid die mensen hier hebben terwijl ze wonen in een houten huisje en voor een fulltime baan 500 SRD per maand verdienen...
Sanne vroeg mij gister onder het eten (mijn laatste avondmaal bij Zus&Zo) wat ik het meeste ga missen aan SU. Hier moest ik even over nadenken en zei toen tegen haar: mijzelf. Ik probeerde haar uit te leggen dat de innerlijke rust die ik hier voor mijzelf gecreëerd heb en het leven dat ik hier leef over een week voorbij zou zijn. Toevallig zag ik gister na het gesprek een mooie tekst op facebook die precies uitdrukt wat ik ermee bedoelde, namelijk:
You get a strange feeling when you're about to leave a place, like you'll not only miss the people you love, but you'll miss the person you are now at this time and place because you'll never be this way ever again.
Ik ben de lieve mensen thuis ook zo ontzettend dankbaar. Mijn lieve vader& Karin en mama hebben mij zo gemaakt dat ik dit avontuur aankon. Zij hebben mijn droom laten uitkomen door mij het vertrouwen te geven dat ik het kon. Ook waren zij er al deze maanden voor mij, ondanks dat de afstand nog zo groot was. Ik weet wel dat ik het moeilijker vond om er voor hen ook zo te zijn, omdat ik (hoe egoïstisch ook) erg veel met mijzelf bezig ben geweest. Ook moet ik eerlijk zijn dat mijn ouders ( en lieve Karin daar hoor jij ook zeker bij :)) financieel ook (heeeeel) erg behulpzaam zijn geweest, waardoor dit allemaal mogelijk is geworden voor mij. Dus voor jullie, DANKJULLIEWEL. I lobi you <3!
Ooh.. en nu denk ik aan mijn lieve oma.. Het is nu zondag en normaliter zat ik nu lekker bij oma uit te brakken (hehe) en te kletsen over van alles en nog wat.. Dit kan gelukkig snel weer mijn vaste ritueel worden :). Ik lobi jou ook lieve oma!
Mijn leven hier in SU zit er bijna op.. Maar er wachten nog veel meer avonturen op mij, want dit smaakt naar meer. Ook wil ik nog even met jullie delen dat ik ben aangenomen bij de Catamaran! Dit was echt mijn droom afstudeerstage en ik ben erg blij dat deze droom ook weer werkelijkheid mag worden.
''I found a brand new kind of me, it's a brand new kind of free'' Zingt Alicia Keys. Zo voel ik me, sterk en trots.
Ai boy, wat een avontuur, wat een herinnering, wat een volle rugzak, wat een lobi heb ik hieruit meegekregen.
Tot woensdag lieve schatten, tot woensdag. Gek maar fijn, moeilijk maar warm, pijnlijk maar een troost.
Dag lieve SU, bedankt voor alles wat je me hebt gebracht. Ik ben verliefd op je geworden en neem je mee in mijn hart. We gaan elkaar nog eens zien, dat is zeker.
Dag lieve Su, tot woensdag lieve vrienden en familie, hallo nieuw avontuur.
Mijn Suriname avontuur zit er bijna op.. En wat heb ik het er moeilijk mee zeg. Ik krijg vaak de vraag vanuit Nederland hoe ik het vind om straks weer naar huis te komen.. Maar het is allemaal zo dubbel.. Als ik denk aan lieve mama, papa & Karin, oma en mijn vrienden dan moet ik toegeven dat een sterk gevoel van gemis toeslaat.. Maar wanneer ik denk aan hetgeen wat ik hier allemaal achter moet laten vind ik dit nog moeilijker op dit moment. Dit komt mede doordat ik weet dat mijn liefde voor de mensen thuis oneindig groot is en dat ik weet dat ik weer in een warm nest thuis ga komen, maar ik dit... mijn leven in SU.. Nooit meer terug ga krijgen.. Slik..
Ik heb zoveel van SU mogen leren.. Wanneer ik denk aan SU komt het woord 'groei' bij mij sterk naar boven. Groei in alle opzichten. Groei, omdat SU een prachtig land is vol op in ontwikkeling en je steeds meer verbeteringen ziet.Groei, voor mij als pedagoog, om stage te hebben gelopen binnen deze cultuur en er toch in geslaagd ben een prachtige vertrouwensrelatie te hebben met de jongens van het kindertehuis. Waar ik ontzettend veel van heb heb mogen leren en zij hopelijk ook van mij. Groei, omdat mijn vriendengroep zo ontzettend gegroeid is hier. Ik heb zoveel lieve mensen ontmoet die een speciaal plekje in mijn hart hebben en hier voor altijd in zullen blijven.
Maar met name de groei van Veerle. Ik kan niet uitleggen wat in woorden wat voor groei Su voor mij persoonlijk heeft gebracht. De eerste maanden waren zwaar en hard. Volgens mij ben ik mezelf wel 10 keer tegen gekomen en dat was alle 10 keer even moeilijk om te erkennen. Maar wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Ik voel me sterker dan ooit, levenslustiger dan ooit en liefhebberder dan ooit. Ik heb leren accepteren wie ik ben en heb dit omarmd. Hierdoor houd ik meer ruimte over om mijn naasten lief te hebben en er voor hen te zijn. Dit is mijn ontzettend veel waard. Tevens geeft het mij meer ruimte om mijzelf nog meer te ontwikkelen, waar ik erg gierig naar ben geworden.
Ik kan de jungle ontzettend waarderen, waar ik geen iphone nodig heb om altijd maar in contact te moeten zijn met iedereen.. Ik kan genieten van de tevredenheid die mensen hier hebben terwijl ze wonen in een houten huisje en voor een fulltime baan 500 SRD per maand verdienen...
Sanne vroeg mij gister onder het eten (mijn laatste avondmaal bij Zus&Zo) wat ik het meeste ga missen aan SU. Hier moest ik even over nadenken en zei toen tegen haar: mijzelf. Ik probeerde haar uit te leggen dat de innerlijke rust die ik hier voor mijzelf gecreëerd heb en het leven dat ik hier leef over een week voorbij zou zijn. Toevallig zag ik gister na het gesprek een mooie tekst op facebook die precies uitdrukt wat ik ermee bedoelde, namelijk:
You get a strange feeling when you're about to leave a place, like you'll not only miss the people you love, but you'll miss the person you are now at this time and place because you'll never be this way ever again.
Ik ben de lieve mensen thuis ook zo ontzettend dankbaar. Mijn lieve vader& Karin en mama hebben mij zo gemaakt dat ik dit avontuur aankon. Zij hebben mijn droom laten uitkomen door mij het vertrouwen te geven dat ik het kon. Ook waren zij er al deze maanden voor mij, ondanks dat de afstand nog zo groot was. Ik weet wel dat ik het moeilijker vond om er voor hen ook zo te zijn, omdat ik (hoe egoïstisch ook) erg veel met mijzelf bezig ben geweest. Ook moet ik eerlijk zijn dat mijn ouders ( en lieve Karin daar hoor jij ook zeker bij :)) financieel ook (heeeeel) erg behulpzaam zijn geweest, waardoor dit allemaal mogelijk is geworden voor mij. Dus voor jullie, DANKJULLIEWEL. I lobi you <3!
Ooh.. en nu denk ik aan mijn lieve oma.. Het is nu zondag en normaliter zat ik nu lekker bij oma uit te brakken (hehe) en te kletsen over van alles en nog wat.. Dit kan gelukkig snel weer mijn vaste ritueel worden :). Ik lobi jou ook lieve oma!
Mijn leven hier in SU zit er bijna op.. Maar er wachten nog veel meer avonturen op mij, want dit smaakt naar meer. Ook wil ik nog even met jullie delen dat ik ben aangenomen bij de Catamaran! Dit was echt mijn droom afstudeerstage en ik ben erg blij dat deze droom ook weer werkelijkheid mag worden.
''I found a brand new kind of me, it's a brand new kind of free'' Zingt Alicia Keys. Zo voel ik me, sterk en trots.
Ai boy, wat een avontuur, wat een herinnering, wat een volle rugzak, wat een lobi heb ik hieruit meegekregen.
Tot woensdag lieve schatten, tot woensdag. Gek maar fijn, moeilijk maar warm, pijnlijk maar een troost.
Dag lieve SU, bedankt voor alles wat je me hebt gebracht. Ik ben verliefd op je geworden en neem je mee in mijn hart. We gaan elkaar nog eens zien, dat is zeker.
Dag lieve Su, tot woensdag lieve vrienden en familie, hallo nieuw avontuur.
-
21 Juli 2014 - 13:05
Papa&Karin:
Hey lieverd, wat heb je alles goed in woorden kunnen vatten. En zo lief! Ik begrijp dat het dubbel is qua gevoel. Dat je het leven in SU en de lieve mensen die je hebt leren kennen, zullt missen. Maar ik begrijp ook dat je vooral je "zelf" het meest gaat missen! In SU kon je - met vallen en opstaan - in vrijheid de Veerle zijn die je bent en wilt zijn. Hier wordt je toch steeds beïnvloed door - vooral - de mensen die dichtbij je staan. We hebben toch een bepaald beeld van jou en hoe we zouden willen dat je bent. En hoogstwaarschijnlijk klopt dat niet helemaal of zelfs helemaal niet. Maar....we kunnen samen groeien. Probeer maar zoveel mogelijk je "zelf" te zijn en te laten zien aan ons. Dan proberen papa en ik je zo "open" mogelijk te omarmen. We houden van je. ♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡ -
22 Juli 2014 - 11:36
Judith Hof:
Hoi Veerle,
Heel mooi om al je verhalen zo te lezen. Vooral dit laatste verhaal is echt prachtig. Ik ken je gevoel en het is inderdaad vreemd om dan ineens die plek te moeten verlaten waar je jezelf eigenlijk opnieuw uitgevonden hebt. Je bent als persoon veranderd en dat is voor de omgeving thuis straks moeilijk te begrijpen. Probeer vooral vast te houden wat je geleerd hebt in Suriname, want dat is dan je houvast voor de rest. Heel veel succes met de reis terug naar Nederland.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
